Het stuk dat de vereniging voor het jubileum had uitgekozen heet "Rumbo!", een avonturenverhaal in twee bedrijven van Cynthia Mercati, maar daar is drastisch aan gesleuteld.

Vaste regisseur Martin Hessing breidde het oorspronkelijke script uit met ideeën voor zang, dans en audiovisuele effecten, waardoor het nodig werd bronnen buiten de toneelvereniging aan te boren. Liederen werden geschreven door Arie Kemper, ze worden ingestudeerd door zangrepetitor Els van Douwe, die zo enthousiast werd dat ze straks een zangrol vervult. Dansen werden bedacht en uitgewerkt door balletlerares en choreografe Ariane Sminck waarop inmiddels met overgave wordt geoefend, niet alleen door leden van ODI, maar ook door enkele basketbal spelers uit Lelystad. Hun medewerking is gevraagd omdat in het stuk "commando's" nodig zijn met een wat meer uitgesproken fysieke uitstraling dan de gemiddelde toneelspeler van ODI te bieden heeft. Van de decorbouwers worden zoals zo vaak weer bijzondere prestaties verwacht, zij kunnen bij het creëren van hun illusies rekenen op de hulp van speciale licht- en geluidseffecten. Ook videoclips en live videobeelden spelen een rol in de nieuwe opzet, zodat een productie is ontstaan die een twintigjarig jubileum waardig is.

Omdat de bordkartonnen glamour-wereld van de reclame in "Rumbo" een rol speelt, heeft ODI dit idee opgepakt en zelf een paar reclamefilmpjes bedacht en opgenomen, die tijdens de voorstelling en in de pauze worden vertoond.

Het stuk zelf begint met de opname van een promotiefilm voor Granaat aftershave, verkrijgbaar in een flesje dat de vorm heeft van een handgranaat. Hoe toepasselijk in de huidige tijd.

De geur - "als u wilt dat uw man ruikt als een man" - is ontwikkeld door een parfumchemicus, de antiheld van het stuk. Per ongeluk verijdelt hij voor het oog van de camera een kidnapping, wat hem de ongewenste eer oplevert als leider van een junglecommando te worden uitgezonden naar een onherbergzaam land om een groep Amerikaanse krijgsgevangenen te bevrijden. Er zijn natuurlijk verwijzingen naar de bekende Amerikaanse heldenfilms, maar door de recente gebeurtenissen in de wereld heeft het stuk een merkwaardige verbinding met de actualiteit gekregen.

Om misverstanden uit te sluiten: het gaat om een uiterst luchtige en verteerbare persiflage op "Amerikaanse toestanden", door de ODI toneelschrijvers op smaak gebracht met musical-achtige danspartijen en liederen, zodat de deelnemers zich, naast het toneelspel, kunnen uitleven in dans en solo- of koorzang.

Het mag dan ook geen verbazing wekken dat er enige deelneemsters voor de titel "Miss Amerika" in de jungle rondlopen waar ze gevangen genomen worden door ruige commando's, die even later een gevoelig lied te berde brengen over de verzorging van planten en het voeren van vissen, al zijn dat dan vleesetende planten en hapgrage tropenvissen. Evenmin is het vreemd dat de leiding van de commando's berust bij een vrouwelijke kolonel, één en al ruwe bolster als bekleding van een zachte, vrouwelijke pit. En wat te denken van de twee dochters van Big Bad Mama, voor het gemak Charlene 1 en Charlene 2 genaamd, die als sumoworstelaars strijden om de gunst van Rocky Schwarzenburger, de macho Hollywood held van het stuk die doorlopend bezorgd is over zijn nagels. Er is de traditionele ontsnapping via een helikopter, er is een compleet gospelkoor voor de begrafenis van de antiheld, er zijn Stars and Stripes Forever, kortom, er is een jubileumvoorstelling vanjewelste.

Terug naar: "gespeeld in 2002 t/m 2006".